سعی می کنم که عقیده صحیح شیعه را ترویج دهم. آنان که میل دارند به گونه ای، اشتباهات شیعیان را به پای اعتقادات صحیح شیعه بنویسند، خوب توجه کنند که اولین نامی که در اسلام به وجود آمد، نام شیعه بود. آیا می دانستید که این موضوع در کتب حلیه الاولیا جلد اول ص66 از ابونعیم اصفهانی و شواهد التنزیل حاکم حسکانی جلد 2 صفحه 461، فتح القدیر شوکانی جلد 5 صفحه 477 آمده است؟ آیا می دانستید که ابوحاتم رازی در کتاب الزینه جلد سوم در تفسیر الفاظ متداول میان علوم نوشته: اولین نامی که در اسلام در زمان پیغمبر بوجود آمده نام شیعه بوده است. پس چرا به جای حقیقت طلبی، به دنبال ضربه زدن به شیعه هستید؟ من شما را به خواندن حقیقت دعوت میکنم.
ادامه...
او با مطالعات فراوان در تاریخ و حدیث, به
حقانیت مذهب اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ پی برده و با رها کردن مذهب خود,
تشیع را انتخاب می کند. او در توصیف و وجه نام گذاری کتابش, بنور فاطمه
اهتدیت می گوید:« هر انسانی در اندرون خود نوری را احساس می کند که
راهنمای به حق است, ولی هواهای نفسانی و پیروی ازگمان بر آن نور پرده می
اندازد, لذا انسان نیازمند تذکر و بیداری است و فاطمه ـ علیها السّلام ـ
اصل آن نور است. من آن نور را دائماً در وجود خود احساس می کنم...» او
نیز دربارة نظریة عدالت صحابه می گوید: « عدالت صحابه نظریه ای است که اهل
سنت در مقابل عصمت اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ جعل نمودند, و چقدر بین این
دو فرق است. عصمت اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ حقیقتی است قرآنی و پیامبر ـ
صلّی الله علیه و آله ـ نیز بر آن تأکید دارد و در واقع نیز تحقق پیدا
کرده است. اما نظریة عدالت صحابه, مخالف قرآن کریم است. همان گونه که
پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ نیز تصریح به خلاف آن نموده است, بلکه
خود صحابه به بدعت هایی که در زمان پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ نیز
تصریح بر خلاف آن نموده است, بلکه خود صحابه به بدعت هایی که در زمان
پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ و نیز بعد از آن ایجاد کردند, اقرار
نمودند.» و نیز می فرماید: « من در وجود خود چیزی می یابم و احساس می
کنم, که نمی توانم توصیفش کنم. ولی نهایت تعبیری که می توانم از آن داشته
باشم این که: هر روز احساس می کنم که به جهت تمسک به ولای اهل بیت ـ علیهم
السّلام ـ در خود قرب بیشتری به خداوند متعال پیدا کرده ام, و هر چه در
کلمات آنان بیشتر تدبر می کنم معرفت و یقینم به دین بیشتر می شود. معتقدم
اگر تشیع نبود, از اسلام خبری نبود. و هر گاه در صدد تطبیق و پیاده کردن
تعلیمات اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ در خود بر می آیم, لذت ایمان و لطافت
یقین را در خود احساس می کنم.و هنگامی که دعاهای مبارکی را که از طریق اهل
بیت ـ علیهم السّلام ـ رسیده و در هیچ مذهبی یافت نمی شود, قرائت می کنم,
شیرینی مناجات پروردگار را می چشم...»