خداوند، محمد (صلى اللّه علیه و آله ) را
مبعوث داشت که بیم دهنده جهانیان باشد و امین وحى او. و شما اى جماعت
عربها، پیش از آن ، بدترین آیین را داشتید و در بدترین جایها به سر مى
بردید و در زمینهاى سنگلاخ و ناهموار مى زیستید و با مارهاى سخت و کرّ
همخانه بودید. آبى تیره و ناگوار مى نوشیدید و طعامى درشت و خشن مى خوردید
و خون یکدیگر مى ریختید و از خویش و پیوند بریده بودید. بتان در میان شما
برپا بودند و خود غرقه گناه بودید.
و هم از این خطبه :
به
هر جاى نگریستم ، براى خود یاورى جز اهل بیتم نیافتم و نخواستم که آنها به
کام مرگ روند. دیده فرو بستم ، با آنکه خاشاک در دیده داشتم و شرنگ
نامرادى نوشیدم ، با آنکه استخوان در گلویم شکسته بود و غم گلویم را فشرده
بود و من شکیبایى مى ورزیدم . و به چیزى تلختر از حنظل ، که به کامم ریخته
بودند، صبر کردم .
و هم از این خطبه :
تا
بهایى نگرفت بیعت نکرد(13) آنکه فروخت سودى نکرد و آنکه خرید خوار و ذلیل
شد. جنگ را آماده شوید و ساز و برگ نبرد مهیا دارید که آتش کارزار افروخته
شده و شعله آن بالا گرفته است . پایدارى ورزید که پایدارى بیش از هر سلاح
دیگر پیروزى را میسر گرداند.